Τον Γκίκα Μπινιάρη τον γνώρισα σαν φωτογραφία στον τοίχο, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Η Πίτσα Καπιτσινέα, σύζυγός του,
ήτανε καθηγήτρια στην Σχολή Υποκριτικής. Την έβλεπα πολλές φορές στους διαδρόμους του Ωδείου.
Τον Γκίκα Μπινιάρη, ως ηθοποιό τον είδα μετά στην ΑΓΝΩΣΤΟ. Και ήταν τόσο οικείος πια... για μένα...
Τώρα, με αυτό το Θεατρικό, που μοιάζει πολύ, με πολύ καλές Ελληνικές ταινίες, χάρηκα για άλλη μια φορά, για τα ταλέντα μας...
Τον Ηθοποιό Γκίκα Μπινιάρη και τον συγγραφέα στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Lamprini T.
Y.Γ. Επειδή μού άρεσε ο ρόλλος της Μαρίνας... εδώ τα λόγια της... με την Κάρμεν Ρουγγέρη στο έργο...
marina: 17:50
Με συγχωρείτε πολύ, άργησα λίγο
Η συγκοινωνία: Ναι,
όχι, κάτι εντελώς προσωπικό. Δεν
δικαιολογούμαι, Δεσποινίς Άννα
από σένα και πάλι: Μού επιτρέπετε, κύριε Θάνο
20:13
το παιγνίδι μας: Με συγχωρείτε
κύριε Θάνο και πάλι, κυρίως, για ότι ακολούθησε.
ήθελα να σάς ρωτήσω, αν με χρειάζεστε τίποτα γιατί...
αχ... γιατί νοιώθω πολύ κουρασμένη, θα ήθελα να πλαγιάσω
ναι, αν δεν σάς πειράζει;
τότε, να μείνω
ευχαριστώ
εαυτό μου: είναι οι μέρες που περνούμε δύσκολες, και
η αποκτήνωση: Θέλω να μπορέσω να σάς καταλάβω
με γαληνεύει: η παρουσία μου, σάς γαληνεύει;
μείνετε πάντα η ίδια: Σάς
παρακαλώ
να σάς δώσω το όνομά μου (ΚΛΑΙΕΙ Η ΜΑΡΙΝΑ)
βοηθήστε με μόνον: Ακούστε με
όχι, όχι σήμερα: Πρέπει να με ακούσετε, τώρα. Είναι απόλυτη ανάγκη.
ΑΝΝΑ, ΜΑΡΙΝΑ
Συγχαρητήρια, δεσποινίς Μαρίνα: Ορίστε;
Αφέλεια: Τι θέλετε να πείτε;
ΚΑΘΕΤΑΙ Η ΜΑΡΙΝΑ
τυχαία: Δεν
καταλαβαίνω
τον κυνηγούσανε: Εμένα;
παρελθόν:
ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ Η ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΙ ΛΕΕΙ: Δεν αξίζω τις φθηνές σας υποψίες.
κάθησε:
ΚΑΘΕΤΑΙ
της ζωής: Ξέρετε, πώς λέγεται, αυτό που κάνετε...
του σπιτιού: Μα... σοβαρά πιστεύετε
τίμια:
Σταματήστε! Για τόνομα του Θεού, αφήστε με!
Αφήστε με;
Αφήστε με!
Να αλωνίζεις στο σπίτι μου;: Έχετε, όποια γνώμη θέλετε, για
μένα, όμως, ορκίζομαι στόνομα του Θεού, πως σεβάστηκα τον αδελφό
σας, το σπίτι και όλους σας. Πέστε μου, τι πρέπει να κάνω. Αν
πρέπει να φύγω... θα φύγω.
του παρελθόντος σου: Τι;
σπίτι μου, ακόμα: Μα είναι φοβερό, αυτό που μού ζητάτε. Για κείνον πρώτα -
πρώτα, απάνθρωπο.
Τώρα μιλάτε με ειλικρίνεια. Σεις! Μονάχα ο
εαυτός μας
Γιατί να απαιτήσω την συμπόνια σας; Αφήστε με,
τώρα, να φύγω. Είμαι πολύ, πολύ κουρασμένη... και βοηθήστε με να
κάνω το κέφι σας.
Καλωσύνη σας. Μπορώ, και γω να σάς ρωτήσω, αυτό,
μονάχα;
Είστε σίγουρη, πώς ενεργήσατε σωστά; Και αν τα
φαινόμενα σάς απατούν! Αν αρνιόσαστε την σωτηρία σε έναν άνθρωπο, ακριβώς
την ώρα, που την ικετεύει.
ΜΠΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΜΕΣΑ:
ΦΕΥΓΕΙ Η ΑΝΝΑ
ΚΟΣ ΦΙΛΗΜΩΝ - ΜΑΡΙΝΑ
Καληνύχτα σας: Ευχαριστώ, κύριε
Φιλήμων. Καληνύχτα σας.
29:30
δεν σάς είδα:
Καληνύχτα σας.
Ο αδελφός σας, σάς ζητάει
Χωρίς να θέλω
ΤΗΝ ΧΤΥΠΆΕΙ:
Γιατί με χτυπάτε. Φοβάστε, πώς θα ανταποδώσω τα
ίσα;
Σεις, μόνον υποψίες έχετε για μένα, κι όμως είστε πολύ
πιο σίγουρη, για το φοβερό μου παρελθόν.
Διαφέρουν: Στιγμές,
μού θυμίζουν οι τρόποι σας, αποτυχημένου Στρατάρχη. Θα αναφέρετε και
στους άλλους, την συνομιλία σας με τον κύριο Δημήτρη, με κάθε λεπτομέρεια;
Φύγε σου είπα: Με συγχωρείτε.
ΦΕΥΓΕΙ Η ΜΑΡΙΝΑ
34:55
Ο κύριος είναι Μαίρη;
Μαίρη μου, σε παρακαλώ, όπως μπορείς, κράτησε τα
αδέλφια σου μακρυά. Αν η Άννα ζητήσει να έλθει, και δεν μπορέσεις, πες
της πως είναι...
Ναι. Ναι. Ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ. Θα σού
μιλήσω, αν φανεί ο κύριος Δημήτρης, ε;
ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ
Είχες το θράσος, όχι μόνον να με ακολουθήσεις,
αλλά να μπεις μέσα στο σπίτι;
Καλημέρα, λέμε, στους ανθρώπους.
Κηφησσιά: Δεν έχουμε, τίποτα πια, να πούμε, Χαμαντά. Το διαπίστωσες, πως
ήταν αδύνατο να συνεχιστεί η ζωή μας. Τελειώσαμε. Τώρα, τώρα σε
παρακαλώ, μπορεί να φανεί κανείς. Φύγε!
Τελειώσαμε: Δεν είναι εύκολο να σού εξηγήσω,
Αργύρη.
Πολυτελείας: Την προτιμώ χίλιες φορές από την ζωή, που
έζησα κοντά σου.
Αδικήθηκες: Μήπως, πρέπει να είμαι περήφανη για σένα; Ξεχνάς πως εξαχρειώθηκες τόσο, που ζήτησες να
με πλασάρεις.
Να ζήσουμε: Και σαν ηλίθια ήμουνα έτοιμη να υποκύψω. Με είχες τόσο τυφλώσει, που δεν μπορούσα να
νοιώσω σε ποια λάσπη σερνόμουνα!
Εδώ μέσα, ξαναβρήκα τον εαυτό μου. Δεν με γνώριζαν, κι όμως με αγάπησαν. Πιστεύω, πως γλύτωσα. Λες πως θα σε αφήσω να
με ξανασύρεις κοντά σου;
Γυναίκα σου!
Αλλοίμονο! Πόσες φορές δεν σε ικέτεψα,
και περιγέλασες την λαχτάρα μου.
Τώρα ξώφλησες;
Δεν περνάει, πια, σε καμμιά η γοητεία σου; Κι έρχεσαι ναυάγιο, να ζητιανέψεις την
σωτηρία, από ένα ερείπιο που αγωνίζεται, ό,τι μπορεί να περισώσει;
Θα γυρίσεις κοντά μου: ΓΕΛΑΕΙ ΣΙΓΑΝΑ, 2-3 ΦΟΡΕΣ Η ΜΑΡΙΝΑ
Με κάνεις και γελάω.
Κατάλαβέ το, δεν μπορούμε, πια, να ζήσουμε μαζύ! Στον ίδιο βούρκο, θα ξανακυλούσαμε…. Βέβαια. Δεν έπαψα ποτέ να σαγαπώ, μα… αν υπάρχει μια
στάλα ανθρωπιάς μέσα σου, σε ικετεύω, ΦΥΓΕ!
ΓΟΝΑΤΙΖΕΙ Η ΜΑΡΙΝΑ, Δες με, γονατιστή σε παρακαλώ: Στα
χέρια σου είναι να με γλυτώσεις.
ΜΠΑΙΝΕΙ Η ΑΝΝΑ
Μαρίνα;:
Όχι, θα…
Σας τρόμαξα;: Ο κύριος Χαμαντάς, η δεσποινίς Στεφάνου.
Την γυναίκα μου: Ωχ, Θεέ μου!
Φαίνεται γάμος: Ποια χαρτιά;
Έχασα την Μαρίνα: Αργύρη για
τόνομα του Θεού!
Χωρίς αυτήν: Θα φύγεις τώρα,
Χαμαντά, μονάχος.
Θα φύγω και γω δεσποινίς Άννα, όχι όμως, όποτε το
θέλετε εσείς! Ούτε κι όπως ακριβώς το
θέλετε. Νικήσατε, σάς κρατώ, όμως, και ‘γω
κάποιο χαρτί.
ΜΠΗΚΕ, ΚΑΙ Ο ΘΑΝΟΣ, ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ
Στην μοναξιά μου ζητάω: Αργύρη!
ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Ο ΘΑΝΟΣ.
Καθήστε:
Εξάδελφός μου, κύριε Στεφάνου.
Στο εξωτερικό: Είχα χάσει κάθε
επαφή. Συναντηθήκαμε, προχθές, τυχαία
και…
Δεν το θεώρησα σημαντικό!
Και η δεσποινίς Μαρίνα;: Εγώ, άκουγα.
Σύντομα: Ναι
ΦΕΥΓΕΙ Ο ΑΡΓΥΡΗΣ
Ο εξάδελφός σας: Ο Αργύρης; Ω. Απέτυχε στην ζωή του. Υπάρχουν στίγματα στο παρελθόν του, δεν θα
μού προξενούσε ιδιαίτερη τιμή να..
Ο μόνος: Δεν τον κατηγορώ, απλώς, νομίζω…
ΦΕΥΓΕΙ Η ΑΝΝΑ
Συγγενείς:
Το βλέπω.
Η ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ
46:23
Τίποτα; Πώς θα μπορούσα, εγώ, να κρίνω.
Ώρες…:
Κύριε Στεφάνου, μού δείχνετε, συχνά, υπερβολική εμπιστοσύνη. Δεν σκεφτήκατε, για μια στιγμή, πως ίσως να
μην την αξίζω
Μα, απλώς,
ότι όλοι, καθώς είπε πριν και η αδελφή σας, έχουμε ελαττώματα, κάποιο παρελθόν,
που…
Δεν
με ενδιαφέρει: Και όμως,
αυτό το παρελθόν καταδυναστεύει, ως
σήμερα, και
σας.
ΜΠΑΙΝΕΙ
Η ΑΝΝΑ
Εσείς,
Μαρίνα; Όπως θέλετε. Μόνον που, ε…
Για
ποιο πράγμα; Θα σάς πω.
Πηγαίνουμε;:
Ναι
ΦΕΥΓΟΥΝ
54:38
Ευχαριστώ, Μάρθα, πήγαινε: Ορίστε
ΚΑΘΕΤΑΙ Η ΜΑΡΙΝΑ
Που δεν της αξίζεις: Προχωρείτε πολύ, Άννα. Μού επιτρέψατε ποτέ, να σάς ανοίξω την καρδιά
μου; Να σάς μιλήσω. Με ρωτήσατε ποτέ…
Ξεσκεπάσει;:
Έχετε δίκηο. Μιλούμε τόσο
διαφορετική γλώσσα. Μα αν σάς ανέφερα
τότε κάτι, θα μού δείχνατε, αμέσως, την πόρτα, και αυτό θα ήταν το σωστό. Πίστευα, πως ίσως με τον καιρό, θα αποκτούσα
την συμπάθειά σας, και τότε θα σάς μιλούσα, όχι σαν σε φίλη, αλλά, σαν σε
γυναίκα.
Ήμουνα
βέβαιη, πως θα με καταλαβαίνατε, και θα με βοηθούσατε. Δεν το θελήσατε, όμως, ήσαστε πάντα κλεισμένη
στον εαυτό σας. Από πού να αντλήσω
θάρρος.
Μου
κάνεις; Μην παραφέρεστε σάς παρακαλώ, μην μού
στερείται την τελευταία ελπίδα.
Το κεφάλι
μου πάει να σπάσει. Ξαγρύπνησα, όλην
νύχτα, αποζητώντας να βρω μια λύση. Να
αποφασίσω, τι θα κάνω.
Δεν είμαι
άτιμη, Άννα. Ούτε μπορεί να φταίω, αν
γεννήθηκα δειλή, και
παρασύρθηκα. Μην μ’ αφήσετε, σάς ικετεύω, να κατρακυλήσω
και πάλι. Αγωνίστηκα τόσο…
Σε
πιστέψω: Είστε τόσο έξυπνη. Σάς ήταν δύσκολο, να διακρίνεται κάτω από τον
ζήλο, στην εργασία μου, όχι την ευσυνειδησία της υπαλλήλου, αλλά, την πάλη ενός
ανθρώπου να ξαναβρεί τον εαυτό του.
Τι άλλο από
την προσήλωσή μου στο καθήκον, μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον του αδελφού σας
για μένα;
Ω Θέε
μου!
Αν
σταματούσε η συμπάθεια του ως την υπάλληλο.
Θα μπορούσα ποτέ να του μιλήσω, να τα ομολογήσω όλα!
Δεν
μίλησες: Μα, για τον ίδιο λόγο. Δείλιαζα.
Έτρεμα την απόλυση. Φοβάμαι Άννα, τον φοβάμαι τον κόσμο, γι’ αυτό κλεινόμουν
συνεχώς, σπίτι.
Δεν
ξέρετε! Δεν μπορείτε να ξέρετε! Μακάρι,
να μπορούσα, να τελειώσω την ζωή μου.
Δεν έχω την δύναμη!
Πιστεύεται,
σοβαρά, πώς θα τολμούσα να σηκώσω τα μάτια μου στον αδελφό σας; Μα, τι μπορεί να είμαι εγώ;
Μια γωνιά
ζητάω και λίγο ψωμί.
ΚΛΑΙΕΙ.
Γλυκό, όμως,
ψωμί, γλυκό…
Και
ο εξάδελφος;: Βοηθήστε με, εσείς, να σωθώ, και ξέρω, τι θα
κάνω.
Σκάνδαλο;:
Δεν είμαι τρελλή, κάτι θα βρω. Δεν
ξέρω ακόμα.
ΕΡΧΕΤΑΙ
ΚΑΙ Ο ΘΑΝΟΣ
1: 22 :00
ΦΕΥΓΕΙ
Ο ΦΙΛΗΜΩΝ
Καλησπέρα,
Άννα
Θα αργήσει,
λίγο, ο κύριος Θάνος.
Τον θέλετε;
Ασφαλώς, θα
πήγατε εκεί;
Την
φαντασία μας: Δηλαδή, το αποφασίσατε;
Έπιασε:
Κρίμα, πολύ κρίμα! Θάπρεπε, ίσως,
να επιμείνω ακόμα, όμως τι θα κέρδιζα;
Σε
κάποιον δρόμο: Το πιστεύετε, αλήθεια…
Παράδειγμα!
Εγώ; Παράδειγμα!
Στα
καθώς πρέπει: Και με ποιο δικαίωμα, θα δεχθώ την δική σας
θυσία; Πώς θα δημιουργήσω μια καινούργια
ζωή, στηριγμένη στην απάτη.
Όπως
είναι: Είναι αδύνατο να νοιώσετε την αγωνία μου!
Καρδιά
σου: Όμως…
ΜΠΑΙΝΕΙ
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΣ
Καλησπέρα,
Μαρίνα: Καλησπέρα
Ο
Θάνος: Ελπίζω, σε λίγο, να είναι εδώ. Τον
καθυστέρησε, ένας πελάτης.
Βοηθήσεις:
Ναι, αμέσως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου