απόψε ευχαριστηθήκαμε την παράσταση ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ... Το γέλιο έβγαινε αβίαστα σε μία υπέροχη παράσταση με θαυμάσιους ηθοποιούς... και με μία σκηνοθεσία που σέβεται το κοινό... και τους ηθοποιούς...
Θερμά συγχαρητήρια κε Ζουμπούλη!!!...
και τα φώτα έκλεισαν... και η παράσταση έλαβε τέλος!!!
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τις δεκάδες των φίλων που ήρθαν να παρακολουθήσουν την παράστασή μας, ΤΣΑΠΑΤΟΥΛΙΕΣ στο Βέγγος, στον Κορυδαλλό. Το γέλιο σας μαζύ με το θερμό σας χειροκρότημα... μάς έδωσε χαρά... Ελπίζουμε να σάς ξαναδούμε... σύντομα!!! Ευχαριστούμε... <3
Lamprini T.
η αρχή...
θαυμάσια η παράσταση, υπέροχο το έργο, αλλά και οι ηθοποιοί... πολύ καλοί!!!
Οι θεατές γέλασαν, ευχαριστήθηκαν... χειροκρότησαν με θέρμη!Συγχαρητήρια!!!!
πληροφορίες:
Δημοτικό Θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης”
Ώρα Έναρξης: 21:00
Είσοδος Ελεύθερη
Διασκευή & Σκηνοθεσία: Έφη Πίκουλα – Βουγιουκλάκη
Η κωμωδία
p>
θερμά συγχαρητήρια... πολύ ωραία παράσταση... : Γελάσαμε... και διασκεδάσαμε...
19 του μηνός... (του Σεπτεμβρίου)... σάς περιμένουμε στις "ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΙΕΣ" !! Μία κωμωδία που ετοιμάσαμε για σάς...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.......
το πρωτοείδα με την Λιλή Παπαγιάννη... Δεν ήξερα πόσο ωραίο ήταν...
να που το έχουν ανεβάσει το '94 με τον Κόλιν Φερθ...
ενδιαφέρον...
'
Lamprini T.
Υ.Γ.
θεατρικό με Χατζηαργύρη και Μπάρκουλη...
βρήκα κι άλλο ένα...
The Deep Blue Sea (23.8.1955) FM
Δυστυχώς... δεν βρήκα με την Παπαγιάννη...
5ο Γυμνάσιο Ζωγράφου: Ντοκυμανταίρ για την ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη
στο πλαίσιο του Κινηματογραφικού εργαστηρίου
συγχαρητήρια στους καθηγητές και στα παιδιά... άψογο!!
...........
πληροφορίες απ' το βίντεο:
Ερευνούμε την ιστορία κατασκευής, την αρχιτεκτονική, τις ιδιαιτερότητες της Βίλας Κοτοπούλη κάνοντας ταυτόχρονα μία διαδρομή στην ζωή και το έργο της μεγάλης ηθοποιού.
Πρόκειται για ένα Ντοκυμανταίρ όπου πρωταγωνιστεί το ίδιο το κτήριο και ιστορείται με πρωτότυπο τρόπο η βιογραφία της Μαρίκας Κοτοπούλη.
Όλα τα γυρίσματα έγιναν στη βίλα Κοτοπούλη, στο Δήμο Ζωγράφου.
Η ταινία ήταν μέρος σχολικής δραστηριότητας με τίτλο "Περιδιαβαίνοντας την Πόλη του Ζωγράφου. Ερευνώ και Δημιουργώ".
Συμμετείχαν κατ' αλφαβητική σειρά οι μαθητές: Αγόρος Γιώργος (Agoros Georgios) Γεωργοπούλου Ζωή (Georgopoulou Zoi) Καλογιάννης Κωνσταντίνος (Kalogiannis Konstantinos) Κιουράνη Αικατερίνη (Kiourani Aikaterini) Κούλλα Κωνσταντίνος (Koulla Konstantinos) Κούλλα Κριστίνα (Koulla Kristina) Μωχάμεντ Ρινάντ (Mohamed Rinad) Ρηγόπουλος Παναγιώτης (Rigopoulos Panagiotis) Φωτοδήμος Σταμάτης (Fotodimos Stamatis) Ανδρεάδη Μυρτώ (Andreadi Myrto) Δημητρίου Θεοδώρα (Dimitriou Theodora) Καλανδράκη Ευσταθία (Kalandraki Efstathia)
Υπεύθυνος Εργαστηρίου: Σπύρος Δομαζάκης (Spiros Domazakis) σκηνοθέτης συνεργάτης εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΠΛΑΝΟΥ
Οργάνωση Παραγωγής-Παιδαγωγική Καθοδήγηση Βασιλειάδου Πηνελόπη - Φιλόλογος - (Vassiliadou Pinelopi)
Διαμαντής Ευστράτιος (Δ/ντής) (Diamantis Efstratios)
Δικαιάκου Σπυριδούλα - Θεολόγος- (Dikaiakou Spyridoula)
Μαρκαντωνάτου Αλίκη - Μουσικός- (Markantonatou Aliki)
Ειδικός Σύμβουλος για την Βίλα Κοτοπούλη: Αναστασόπουλος Νικόλαος (Anastasopoulos Nikolaos)
Lamprini T.
«Η Στάση Λεωφορείου» του Ισπανού ηθοποιού παντομίμας Κάρλος Μαρτίνεθ
πολύ καλο
μίμηση 5-6 ανθρώπων που περιμένουν το λεωφορείο...
όχι.... αυτό δεν έρχεται...
καλός!!
Lamprini T.
για τον Νίκο, τον Γαλανό...
δεν μπόρεσα να γράψω κάτι στο ίντερνετ... ή στο φέις...
.jpg)
ήταν τόσο μεγάλη η σιωπή που ήθελα να κρατήσω γι' αυτήν την απώλεια...
.jpg)
Καλή ανάπαυση νάχει...
Είμαι τυχερή που είδα πόσο γοητευτικός ήταν (γιατί τον είδα δια ζώσης στις ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ)
Υ.Γ.. Τώρα θυμήθηκα ότι τον είχα δει πάλι δια ζώσης και στην ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, πολύ παλαιότερα...
.jpg)
με την Αλίκη... αλλά τότε κοιτούσα στην Αλίκη περισσότερο...
.jpg)
κι όχι τους υπολοίπους... (σε αυτήν την θαυμάσια παράσταση... )
Lamprini T.
τι έργο...
τι τυχερός όποιος το είδε... μαζύ με μένα... :) = χαμόγελο...
Lamprini T.
O Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (12 Ιουλίου 1912 - 13 Απριλίου 1984) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο των Ελλήνων κριτικών για την ταινία «Το κανόνι και το αηδόνι».
Γεννήθηκε στο Διακοφτό.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1938, στον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ, σε ρόλο που του έδωσε ο δάσκαλός του Αιμίλιος Βεάκης.
Αιμίλιος Βεάκης.
Τα χρόνια που ακολούθησαν συνέπραξε με τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, των Αρώνη - Χορν, Χατζίσκου - Συνοδινού, του Μουσούρη και του Ντίνου Ηλιόπουλου.
Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1950 εμφανίστηκε σε ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, ενώ αργότερα άρχισε να εμφανίζεται σε ελαφρές κωμωδίες.
Το 1961 συγκρότησε τον δικό του θίασο, δίνοντας αξέχαστες ερμηνείες, σε έργα όπως «Ζήτω η ζωή» του Γεράσιμου Σταύρου και «Δεσποινίς Διευθυντής» των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη. Στο τελευταίο ενσάρκωσε τον κ. Βασιλείου, έναν ρόλο που επανέλαβε το 1964 στη μεγάλη οθόνη, δίπλα στην Τζένη Καρέζη.
Πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή του ήταν το 1947, στην ταινία «Παιδιά της Αθήνας» του Τάκη Μπακόπουλου.
Ακολούθησαν άλλες 134 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες κράτησε δευτερεύοντες ρόλους, κλέβοντας όμως πάντα την παράσταση.
Ξεχωρίζουν: «Το Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Μια τρελλή, τρελλή οικογένεια» (1965),
«Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Για ποιον χτυπά η κουδούνα» (1968), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970), «Ο Κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται» (1977).
Το ρόλο του Μπαρμπα-Γιώργη είχε ενσαρκώσει με μεγάλη επιτυχία και στην τηλεοπτική σειρά «Το Λούνα Παρκ» το 1974.
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μόνος, καθότι άγαμος και πέθανε ολομόναχος στις 13 Απριλίου 1984. Βρέθηκε στο σπίτι του, λίγες μέρες αργότερα.
Προς τιμή του, ο Δήμος Διακοπτού τοποθέτησε την προτομή του στην παραλία του δήμου.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος έκανε πολλές αγαθοεργίες, κυρίως στην περιοχή όπου γεννήθηκε, χωρίς αυτό να είναι ευρέως γνωστό.
Ατίθασος αλλά και φιλομαθής από μικρός, ολοκληρώνοντας τις γυμνασιακές σπουδές του, θέλησε να φύγει για την πρωτεύουσα, προκειμένου να σπουδάσει. Ωστόσο, οι επαρχιώτες γονείς του αντιδρούσαν σε αυτή του την επιθυμία. Η αγάπη του όμως, για μάθηση αποτελούσε τόσο μεγάλο κίνητρο, που κανένα εμπόδιο δεν ήταν ικανό να τον σταματήσει.
Ήταν το όγδοο από τα δέκα παιδιά της οικογένειας και ιδιαίτερα φιλομαθής από μικρός. Του άρεσε πολύ το διάβασμα και η ζωγραφική. Διάβαζε με μανία τα πάντα. Ακόμα και τις εφημερίδες με τις οποίες τύλιγαν τα ψάρια στην αγορά. Από μια τέτοια εφημερίδα ξεκίνησε και η αγάπη του για την αρχαία γραμματεία, καθώς μια μέρα ο ψαράς τύλιξε τα ψάρια σε μια σελίδα του Ηρόδοτου.
Τα πράγματα ξεκαθάρισαν στο γυμνάσιο, όταν στο Διακοφτό έφθασε ένας νέος καθηγητής που ανέβασε στο σχολείο μια θεατρική παράσταση. Ο Διονύσης έμαθε το πεπρωμένο του για έναν απλό λόγο. Την αδυναμία στα κορίτσια.Η αφορμή δεν ήταν η γοητεία του θεάτρου, αλλά το φιλί μιας κοπέλας. «Δώσαμε μια ερασιτεχνική παράσταση, πρωταγωνιστής εγώ, κι εσημείωσα θριαμβευτική επιτυχία. Στο τέλος της παράστασης πέρασαν μαθητές και μαθήτριες από το καμαρίνι και μας γέμισαν φιλιά. Το δικό της ήταν τόσο γλυκό που είπα: Δεν γίνεται. Θα βγω στη σκηνή και θα την κάνω να με φιλά κάθε βράδυ».
Παρόλο που οι θεατρικές παραστάσεις άρεσαν στον Παπαγιαννόπουλο, πέρασαν έξι χρόνια από την αποφοίτησή του από το λύκειο για να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά την υποκριτική. Αρχικά προμηθεύτηκε βιβλία με θεατρικά κείμενα και άρχισε να οργανώνει δικές του παραστάσεις με τα παιδιά της γειτονιάς. Πολλοί γονείς είχαν αντιρρήσεις για τις παραστάσεις γιατί δεν ήθελαν να παρασυρθούν τα παιδιά τους από το «ηθοποιηλίκι». Οι γονείς του νόμιζαν ότι το θέατρο ήταν για τον «Νιόνιο» ένα απλό χόμπι. Όταν τους ανακοίνωσε ότι ήθελε να πάει στην Αθήνα να σπουδάσει εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους. Ο πατέρας του του είπε: «όλα τα παιδιά μου φύγανε, άλλα παντρευτήκανε, άλλα φύγανε για την Αμερική. Τουλάχιστον εσύ που είσαι από τους πιο μικρούς κάτσε εδώ να μας βοηθήσεις. Να μείνει και κάποιος στο Διακοφτό». Δεν είχε τολμήσει καν να τους πει τι θα σπούδαζε στην Αθήνα. Όταν τον ρώτησαν είπε ψέματα ότι ήθελε να γίνει δάσκαλος, γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα το ενέκριναν, καθώς υπήρχε η προοπτική να επιστρέψει στο Διακοφτό για να διδάξει. Αλλά ούτε και αυτό το δέχτηκαν.
Ο Νιόνιος αποφάσισε να βάλει τα «μεγάλα μέσα». Πήγε στον παπα- Τσάκαλο, τον ιερέα του χωριού και τον παρακάλεσε να μεσολαβήσει για να πειστούν οι γονείς του να τον αφήσουν να πάει να σπουδάσει. Για να πείσει τον παπά, του είπε ότι ήθελε να γίνει ιεροδιάκονος και να επιστρέψει στο Διακοφτό και να προσφέρει στο ποιμαντικό έργο. Ο ιερέας συγκινήθηκε από το ζήλο του νέου, ανέλαβε δράση και τα κατάφερε. Το 1936 ο Νιόνιος ετοίμασε τις βαλίτσες του και έφυγε για την Αθήνα...
Όταν έφτασε στην πρωτεύουσα έδωσε κρυφά εξετάσεις στο βασιλικό θέατρο, δηλαδή το Εθνικό. Η επιτροπή δεν ενθουσιάστηκε με την παρουσία του. Το πρόβλημα, όπως του είπαν, ήταν η προφορά του. Τόνιζε πολύ το «λ» και πρόφερε παχιά το «σ».
Ο Παπαγιαννόπουλος δεν το έβαλε κάτω. «Κάθισα κι εγώ και έλεγα 100 φορές όλες τις λέξεις που είχανε σίγμα και λα για να πάψω να μιλάω χωριάτικα. Ξαναδίνω εξετάσεις τον επόμενο χρόνο και πετυχαίνω», ανέφερε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολις».
Παράλληλα με τη σχολή, εργαζόταν ως υπάλληλος σε μπακάλικο για να μπορεί να καλύψει τα έξοδα σπουδών του. Δύο χρόνια μετά, ο Παπαγιαννόπουλος ολοκλήρωσε με «Άριστα» τη φοίτησή του.
Τα ευχάριστα νέα ανέλαβε να ανακοινώσει στους γονείς του, ο Αιμίλιος Βεάκης μέσω τηλεγραφήματος, που έγραφε: «Συγχαρητήρια δ’ επιτυχία υιού σας». Όταν το έλαβε η μητέρα του άρχισε να διαδίδει ότι «έρχεται ο δάσκαλος», πιστεύοντας ότι ο γιος της είχε αποφοιτήσει από την Ιερατική Σχολή. Μια γειτόνισσα είδε την υπογραφή του Βεάκη στο τηλεγράφημα και «διαφώτισε» την κυρία Μαρία. Αρχικά η μητέρα του ηθοποιού θύμωσε τόσο, που απειλούσε να αποκληρώσει τον γιο της. Το 1939 όμως, ένα δημοσίευμα με τίτλο «ποιος είναι αυτός ο Παπαγιαννόπουλος» που επαινούσε το ταλέντο του ηθοποιού, παρόλο που ο ρόλος του ήταν βουβός, άλλαξε τη γνώμη των γονιών του.
