''Βόιτσεκ'' του Γκέοργκ Μπίχνερ (1836), Woyzeck - Karl Georg Büchner
Γιάννης Γκιωνάκης... Ελένη Χατζηαργύρη
αν και υπάρχει ένας φόνος... εδώ... είναι ενδιαφέρον... κρίμα που πέθανε ο συγγραφέας τόσο μικρός...
https://www.youtube.com/watch?v=BJ9dQmuVzss Ο Γκέοργκ Μπίχνερ (1813-1837) φεύγει από τη ζωή μόλις 23 ετών. Στον σύντομο βίο του προλαβαίνει παράλληλα με τις σπουδές του στην ιατρική, να αναπτύξει έντονη επαναστατική και πολιτική δράση και να αφήσει σημαντικό λογοτεχνικό έργο. Το άτιτλο τελευταίο έργο του έγινε γνωστό ως Βόιτσεκ. Πρόκειται για τέσσερα ημιτελή και μισοσβησμένα χειρόγραφα με διαφορετικές σειρές σύντομων σκηνών, ένα έργο γρίφος. Εκδότες και δραματουργοί καλούνται να συνθέσουν κάθε φορά από την αρχή δράση και προβληματική βάζοντας σε σειρά τις πολυεπίπεδες μικροσκηνές. Ο Μπίχνερ εισάγει για πρώτη φορά στο παγκόσμιο θέατρο τον εξαθλιωμένο αντιήρωα, για να φωτίσει τις σκιές του σύγχρονου κόσμου. Βόιτσεχ και Μαρία εκπροσωπούν τη συστημική φτωχοποίηση και τις συνέπειες της ανθρώπινης απαξίωσης.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο φτωχός στρατιώτης Βόιτσεκ μοιάζει διαρκώς κυνηγημένος, ξυρίζει το λοχαγό του, εκτελεί την υπηρεσία του και συμπληρώνει τον ελάχιστο μισθό του συμμετέχοντας στο πείραμα μονοφαγίας του γιατρού, τρώγοντας για μήνες μόνο μπιζέλια. Έχει ένα παιδί εκτός γάμου με τη Μαρία. Η Μαρία είναι ό,τι έχει. Ως αποτέλεσμα του πειράματος αρχίζει να χάνει σταδιακά...
ανάλυση και εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=Usg7Eg68NSU : είναι ίδιο το βίντεο
Το έργο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του Ευριπίδη στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου της Μακεδονίας κατά το 408-406 π.Χ. και προς το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου. Αποτελεί την μόνη από τις σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη που ξεκινάει με διαλογική σκηνή και όχι με κάποιον πρόλογο.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Πανέτοιμη για τη μεγάλη εκστρατεία ενάντια στην Τροία, η τεράστια πολεμική μηχανή των Ελλήνων καθηλώνεται στην Αυλίδα, περιμένοντας να φυσήξουν ούριοι άνεμοι. Και, ενώ η αναμονή τούς εξουθενώνει, ο μάντης Κάλχας χρησμοδοτεί ότι, αν θέλουν να αποπλεύσουν θα πρέπει ο αρχιστράτηγος Αγαμέμνων να θυσιάσει την κόρη του, την Ιφιγένεια. Αντιμέτωπος με το φρικτό δίλημμα, σπαρασσόμενος ανάμεσα στην πατρική αγάπη και το καθήκον προς την πατρίδα, ο Αγαμέμνων τελικά υποκύπτει στην ''ανάγκη'' και αποφασίζει να θυσιάσει το παιδί του...
Ηχογράφηση: 1968
Μετάφραση: Απόστολος Μελαχρινός
Ραδιοσκηνοθεσία: Κωστής Μιχαηλίδης
Ακούγονται οι ηθοποιοί: Βέρα Ζαβιτσιάνου - Ιφιγένεια, Μιράντα - Κλυταιμνήστρα, Γρηγόρης Βαφιάς - Αγαμέμνων, Δημήτρης Καλλιβωκάς - Αχιλλέας, Λεωνίδας Θεοδωρόπουλος - Γέροντας, Ορέστης Ραυτόπουλος - Μενέλαος, Βαγγέλης Τραϊφόρος- Αγγελιοφόρος
Χορός: Άλκηστις Γάσπαρη, Άννα Πολυτίμου, Ανθή Καρυοφύλλη, Ρένα Βενιέρη
Lamprini T.
Υ.Γ. Και ένα ακόμα...
#ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ #ΑΥΛΙΔΙ - Αυθεντική #Επίδαυρος - Ραδιοφωνικό Θέατρο που συγκλονίζει
https://www.youtube.com/watch?v=2XLWWTWyrKU
"ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" φωνάζει με όλη της την ψυχή η Ιφιγένεια και συγκλονίζει την Επίδαυρο, την Ελλάδα ολόκληρη, τις καρδιές, τα μάτια, τους τάφους, προχωρώντας εκουσίως στην μεγάλη αυτοθυσία, για το καλό της πατρίδας, που όλοι ξεχάσαμε! Στο ρόλο της Ιφιγένειας η μοναδική Άννα Συνοδινού!
Μα και από την άλλη μεριά, τραγική φιγούρα μέσα στην βασιλική του στολή, ο μεγάλος Αγαμέμνονας, που συγκρούονται μέσα του η Αρχιστρατηγία και η Τιμή των Ελλήνων και από την άλλη η καρδιά του πατέρα! Και όμως και αυτός προχωρά με γνώμονα την πατρίδα και την ενόνητα των Ελλήνων, και με κομματιασμένη ψυχή, φωνάζει σαν το πληγωμένο λιοντάρι, "για την Ελλάδα" συγκλονίζοντας κάθε κυτταρό μας! Στον ρόλο του Αγαμέμνονα ο ασυναγώνιστος Θάνος Κωτσόπουλος!
Ακούστε κάθε στιγμή και κάθε ήχο, υπό την μουσική των γρύλων της Επιδαύρου του 1957, αυτό το απίστευτο, ατόφιο και όχι φρικτά παραλλαγμένο έργο του μεγάλου Ευρυπίδη και δακρύστε και ενωθείτε όλοι οι Έλληνες, σαν αδέλφια, σαν τότε, απολαμβάνοντας συνάμα το μεγαλείο και την ηχώ της ελληνικής γλώσσας!
Αν χάσεις τον δρόμο της ζωής και της Ελλάδας, τούτη η τραγωδία θα σου τον ξαναδείξει, κάνοντας να καταλάβεις βαθιά, γιατί στα αρχαία χρόνια το θέατρο ήταν πράγματι Παιδεία!
ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ - Ευριπίδη, Εθνικό Θέατρο, Επίδαυρος 1957
Μετάφραση: Απόστολος Μελαχρινός
Μουσική: Αργύρης Κουνάδης
Σκηνοθεσία: Κωστής Μιχαηλίδης
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ: Θάνος Κωτσόπουλος
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ: Άννα Συνοδινού
ΜΕΝΕΛΑΟΣ: Γρηγόρης Βαφιάς
ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ: Έλσα Βεργή
